Παθολογίες του ενδομητρίου και εξωσωματική

Ενδομητρίωση και εξωσωματική

Όταν η ενδομητρίωση έχει επηρεάσει τις σάλπιγγες και τις ωοθήκες, προκαλείται υπογονιμότητα. Ο βασικός μηχανισμός, με τον οποίο η ενδομητρίωση επηρεάζει τη γονιμότητα, είναι η δημιουργία συμφύσεων. Με τον όρο σύμφυση, εννοούμε τη συμπλησίαση και συνένωση οργάνων που υπό φυσιολογικές συνθήκες βρίσκονται ελεύθερα. Η ενδομητρίωση προκαλεί φλεγμονή που με τη σειρά της βλάπτει τη φυσιολογική γυναικολογική ανατομία. Όργανα, όπως οι σάλπιγγες και οι ωοθήκες, υπό κανονικές συνθήκες γειτνιάζουν. Άρα, σε περίπτωση φλεγμονής οι σάλπιγγες, η μήτρα και οι ωοθήκες συγκολλούνται μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να σταματάει ο μηχανισμός σύλληψης.

Τέτοιες συμφύσεις μπορούν να προκαλέσουν η ωοθηκική και η περιτοναϊκή ενδομητρίωση. Η οπισθοπεριτοναϊκή, όπως περιγράφει και ο όρος, δημιουργεί το πρόβλημα πίσω από το περιτοναϊκό κάλυμμα. Και αυτή η μορφή ενδομητρίωσης μπορεί να προκαλέσει υπογονιμότητα, βασικά λόγω του άλγους, που αφενός επηρεάζει τη σεξουαλική σχέση της γυναίκας και αφετέρου, με βιοχημικούς μηχανισμούς ενοχλεί τη λειτουργία των σαλπίγγων.

Η ενδομητρίωση, που βρίσκεται μόνο στην επιφάνεια του περιτοναίου χωρίς την ύπαρξη συμφύσεων, μπορεί και να μην επηρεάζει την γονιμότητα. Άσχετα, όμως, από το αν εμποδίζει ή όχι, καλό είναι να αφαιρείται, ειδικά όταν ανευρίσκεται σε ζευγάρια που προσπαθούν να τεκνοποιήσουν. Μάλιστα, σε μια προσπάθεια κατηγοριοποίησης της ενδομητρίωσης, ανάλογα με τη δυσκολία σύλληψης, η Αμερικανική Εταιρεία Γονιμότητας κατέταξε τις διάφορες μορφές ενδομητρίωσης και το συνδυασμό τους, σε τέσσερις βασικές κατηγορίες: ελαχίστη, ήπια, μεσαία και βαριά μορφή.

Είναι προτιμότερη η εξωσωματική γονιμοποίηση ή η αφαίρεση της ενδομητρίωσης;

Η εξωσωματική ήταν και θα παραμένει ο τελευταίος τρόπος αντιμετώπισης του υπογόνιμου ζευγαριού. Οι μελέτες έχουν αποδείξει ότι η γονιμότητα βελτιώνεται έως και 65% στις πρώτες τρεις κατηγορίες , ενώ έως και 40% στην πιο βαριά μορφή. Ο ιδανικός τρόπος σύλληψης είναι πάντοτε ο φυσιολογικός.

Ενοχλεί η ύπαρξη ενδομητρίωσης την εξωσωματική γονιμοποίηση;

Η ελαχίστη και η ήπια μορφή ενδομητρίωσης φαίνεται να μην ενοχλεί τα αποτελέσματα της θεραπείας. Η ωοθηκική ενδομητρίωση, ειδικά οι κύστεις άνω των 4 εκατοστών, πρέπει να αφαιρούνται προ θεραπείας. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η μόλυνση του ενδομητριώματος, κατόπιν λήψης ωαρίων, που μπορεί να προκαλέσει ωοθηκικό απόστημα. Η οπισθοπεριτοναϊκή ενδομητρίωση δεν ενοχλεί την θεραπεία.

Πολύποδες και εξωσωματική

Οι πολύποδες μήτρας μπορεί να σχετίζονται με τη στειρότητα. Αν μία γυναίκα έχει πολύποδες μήτρας και υπογονιμότητα η αφαίρεση των πολυπόδων μπορεί να της επιτρέψει να μείνει έγκυος.

Οι πολύποδες της μήτρας μπορεί επίσης να αυξήσουν τον κίνδυνο αποβολής στις γυναίκες που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF), γι’ αυτό αφαιρούνται πριν από την εμβρυομεταφορά.