Ακράτεια ούρων

Η ακράτεια ούρων ορίζεται ως η ακούσια απώλεια ούρων.

Πόσο συχνή είναι;

1 στις 5 γυναίκες ηλικίας άνω των 40 ετών πάσχουν από ακράτεια.

Ο αριθμός αυτός είναι ακόμα μεγαλύτερος, αν αναλογιστεί κανείς ότι πολλές γυναίκες δεν αναφέρουν καν το πρόβλημά τους στον ιατρό. Αυτό συμβαίνει διότι συνήθως ντρέπονται ή και φοβούνται για τα αποτελέσματα. Επίσης, αρκετές γυναίκες έχουν τη λανθασμένη εντύπωση ότι η ακράτεια είναι φυσιολογική στη μεγάλη ηλικία και ότι είναι αθεράπευτη. Ωστόσο, το συγκεκριμένο δεν ισχύει.

Ποια είναι η φυσιολογική οδός ροής των ούρων;

Γύρω από την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα βρίσκονται οι μύες του πυελικού εδάφους. Αυτοί κρατούν την ουρήθρα κλειστή και εμποδίζουν την ούρηση.

Όταν λοιπόν η κύστη έχει γεμίσει,  νευρικά ερεθίσματα στέλνονται στον εγκέφαλο. Στη συνέχεια, εκείνος στέλνει ερεθίσματα στους μύες του πυελικού εδάφους, ώστε να χαλαρώσουν. Έπειτα, η κύστη συσπάται και επιτυγχάνεται η ούρηση.

Ποια είδη ακράτειας υπάρχουν;

Υπάρχουν διάφοροι τύποι:

Διάγνωση

Αρχικά, είναι πολύ σημαντικό υπάρξει επίσκεψη στον κατάλληλο ιατρό. Εξειδικευμένος σε ουρολογικά προβλήματα γυναικών είναι ο ουρογυναικολόγος. Πιο συγκεκριμένα, είναι γυναικολόγος, με κατάλληλη γνώση της γυναικείας ανατομίας του κόλπου και του πυελικού εδάφους.

Το πρώτο βήμα είναι ένα πολύ λεπτομερές ιστορικό, συμπεριλαμβανομένων των συμπτωμάτων και της διάρκειάς τους. Η ασθενής θα ερωτηθεί για την ποσότητα των υγρών, το είδος (ιδιαίτερα υγρά που περιέχουν καφείνη, όπως καφές, τσάι, κρασί και κόλα) και τη συχνότητα της ούρησης.

Η ασθενής θα κληθεί να συμπληρώσει ημερολόγιο με τις ακριβείς ώρες, συχνότητες και ποσότητες υγρών που καταναλώνει και ούρων που παράγει. Επιπρόσθετα, η ασθενής ερωτάται για συμπτώματα πρόπτωσης, προηγηθείσες εγχειρήσεις, ιατρικό και μαιευτικό ιστορικό και γενικά προβλήματα υγείας.

Η ανάλυση ούρων γίνεται πάντα στην πρώτη επίσκεψη, για τον έλεγχο λοιμώξεων ή αιματουρίας. Κατά την πρώτη επίσκεψη γίνεται επίσης λεπτομερής κλινική εξέταση για έλεγχο της ανατομίας, της ποιότητας του δέρματος και των ιστών. Επίσης , γίνεται έλεγχος πρόπτωσης, ποιότητα στήριξης της ουρήθρας, ακράτεια στρες και ποιότητα των μυών του πυελικού εδάφους.

Εν συνεχεία, διενεργείται ο ουροδυναμικός έλεγχος.

Θεραπεία ακράτειας

Τα αντιχολινεργικά φάρμακα είναι μια κατηγορία φαρμάκων που χρησιμοποιούνται σήμερα για την αντιμετώπιση της ακράτειας από έπειξη. Αυτά εμποδίζουν τις συσπάσεις της κύστης, που προκαλούν απώλεια ούρων.

Προσοχή:

Τα φάρμακα αυτά ΔΕΝ μπορούν να θεραπεύσουν την ακράτεια τύπου στρες.

Το Botox (Botulinum Toxin A) δεν χρησιμοποιείται μόνο στην πλαστική χειρουργική αλλά και στην ουρογυναικολογία.

Στην συγκεκριμένη οι μύες είναι υπεραντιδραστικοί και προκαλούν απρόκλητες συσπάσεις της κύστης. Το αποτέλεσμα είναι να επιφέρουν ακράτεια ούρων. Mε το Botox οι μύες αυτοί σταματούν να υπερλειτουργούν. Ωστόσο, κρίνεται χρήσιμο σε περιπτώσεις όπου όλες οι άλλες θεραπείες έχουν αποτύχει.

Η θεραπεία γίνεται με ενέσεις στην εσωτερική επιφάνεια της ουροδόχου κύστης.

Αυτέ υποστηρίζουν την ουρήθρα, ώστε να μπορεί να συγκρατήσει τα ούρα στην κύστη όταν η πίεση αυξάνεται. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί με τον πταρμό, τον βήχα ή τη γυμναστική.

Πρόκειται για μια μικρή ταινία από συνθετικό ύφασμα πολυπροπυλενίου που τοποθετείται ακριβώς κάτωθεν της ουρήθρας, μέσω του κόλπου.

‘Ετσι παρέχει επιπλέον στήριξη κάτω από την ουρήθρα και στο μέσο αυτής.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η ουρήθρα να παραμένει κλειστή στον πταρμό / βήχα.

Ετσι τα ούρα συγκρατούνται μέσα στην κύστη και δεν υπάρχει ακράτεια.

Στα χέρια ενός έμπειρου ουρογυναικολόγου το TVT:

  • Είναι ελάχιστα επεμβατικό: 2 μόνο μικρές τομές, του ενός εκατοστού πάνω από το τριχωτό στο εφήβαιο.

  • Ελάχιστος πόνος: οι πιο πολλές ασθενείς δεν απαιτούν επιπλέον αναλγησία πέραν του χειρουργείου.

  • Ποσοστό επιτυχίας πάνω από 90%.

  • Χρόνος χειρουργείου: 20 λεπτά.

  • Αναισθησία: γενική ή ραχιαία ή τοπική ανάλογα την περίσταση.

  • Ελάχιστες επιπλοκές.

  • Η ταινία τοποθετείται στο τέλος του χειρουργείου, χωρίς να είναι κάτι ορατό.

  • Άμεση αποτελεσματικότητα.

Οι ταινίες αυτές τοποθετούνται μέσω του κόλπου, όμως δεν βρίσκεται πίσω από το οστό της ηβικής σύμφυση, αλλά στην εσωτερική επιφάνεια του μηρού. Αποτελούν εναλλακτική οδό τοποθέτησης και αντί για 2 μικρές τομές στο τριχωτό του εφηβαίου, γίνονται στην εσωτερική επιφάνεια του μηρού (1 εκ./τομή).